Indrukken van werk en leven hier

Visit IMS Masaai kliniek

Johanneke heeft woensdag en donderdag een clinic bezocht voor masaai. In de bush, primitief, en een belevenis!

drie dagen zingen met alle klassen is heel inspannend en ook voor het automatiseren en enthousiasme van de kids voldoende. Ik heb aan de gastvrouw (mamma Macrin) van ons huis gevraagd of ik haar bij haar werk nog ergens bij kon helpen. Zij is sinds 2012 bezig om zich te ontfermen over Masaai meisjes. In de Masaai cultuur is uithuwelijken nog heel normaal.  Ook worden vrouwen nog besneden en de verhalen hierbij zal ik jullie besparen. De gereedschappen en hygiëne zijn middeleeuws te noemen. Dit doen vrouwen vaak onder druk vanuit de cultuur en met financiële voordelen in het vooruitzicht. Bij de bevalling van deze vrouwen bleek er veel moedersterfte en ook diverse complicaties en ziektes bij kinderen. Diverse vrouwen ontvluchten de stam en komen op straat in de stad terecht. Mamma Macrin heeft een tweetal opvanghuizen opgericht voor deze vrouwen. Ze krijgen werk en opleiding aangeboden om een toekomst op te kunnen bouwen. Ook worden deze vrouwen als een soort voortrekkers ingezet bij diverse activiteiten richting de Masaaistammen zelf.

Pionierend heeft mamma Macrin zo contact opgebouwd met diverse stammen op de zuidflank van de Mount Meru. Er wordt outreachend voorlichting gegeven en gewerkt aan empowerment van de vrouwen. 

Mamma Macrin is nu bezig om te zorgen dat vrouwen mogelijkheid krijgen om met hun kinderen naar een clinic te komen voor begeleiding tijdens de zwangerschap als ook een consultatiebureau waarin naast het rijksvaccinatie programma (polio, dtp, pneumococcen, hondsdolheid en vitamine k en a) ook de mogelijkheid bestaat voor begeleiding en voorlichting. 

Afgelopen donderdag was er een grote Masaai markt ver buiten de stad, vlak bij de clinic. Ik heb op deze dag meegedraaid als verpleegkundige. Zowel voorlichting gegeven over baby's en het gevaar voor brandwonden (preventief en behandelen en risico's ) als ook vaccinatieprogramma uitgevoerd. 

Het was echt een belevenis met zoveel in doeken gewikkelde moeders met kinderen. Hun draagmethode zo simpel maar zo effectief, de baby's eigenlijk alleen met truitje aan en mutsjes op ingebakerd in prachtige doeken. Geen luier gezien! En ook niet alles vuil! En al die kleuren!!!! Taal was een lastig ding. Masaai spreken namelijk geen Engels en vaak maar zeer matig Swahili. Er was gelukkig wel een Masaai-zuster aanwezig die kon tolken.  En met mijn Engels plus een glimlach en rust en liefde volle ogen deed ik een hoop goeds. 

Ik had twee flessen hand-desintectiemiddel meegenomen, omdat het in ons dagelijks leven minder nodig is dan gedacht. Dit was een geschenk. Ik heb natuurlijk eerst uitgelegd hoe er mee te werken. Steriel werken is echt mogelijk ook in de bush, maar je moet wel doordrongen zijn van het hoe en waarom. Eigenlijk een soort wijkverpleegkundige improviseren ;) 

Ik heb mijn ogen uitgekeken hoe ook laboratorium, opslag van medicatie en behandelkamer zijn vormgegeven in zo'n primitieve omstandigheid. 

En dan heb ik het nog niet over het hele registratiesysteem. Natuurlijk geen pc oid op locatie. Alles schrijven en documenteren met de hand. Ik geloof dat ik eind van de ochtend echt begreep hoe wat en waar. En wegen ging ouderwets op een analoge weegschaal. Gelukkig is Swahili een zeer fonetische taal, waardoor het schrijven mij makkelijk afging. En watoto, dat betekend kind! 

Na 6 uur was ik geheel murf van inspanning en indrukken. De mensen van de clinic waren erg blij met mijn hulp en mijn snelle leren. Ik moest vooral komende twee weken weer komen op donderdag. 

Voor vertrek heb ik nog een rondleiding door de clinic gehad. Een kamer om te bevallen was er ook. Het zuurstof apparaat was helaas al een hele tijd kapot. En ook handschoenen, verbandmateriaal etc was er zeer beperkt aanwezig. Bij navraag bleek dat ze alles van de krijg en donaties moeten hebben. Alleen het rijksvaccinatiepeogramma wordt vergoed. Lastig is dat veel Masaai vrouwen niet verzekerd zijn en ook geen geld hebben. Geld vragen zou bovendien een grote belemmering vormen voor hun komst naar de clinic. In deze pionierfase dus zeker niet wenselijk. Ik wil in Nederland zeker kijken hoe ik een en ander op gebied van middelen op poten kan zetten om dit belangrijke werk te kunnen helpen voortzetten. Er wordt bijvoorbeeld bij ons zoveel weggegooid wat hier goud waard zou zijn!

Ik had geen telefoon of fototoestel mee. Volgende week daarom de foto's. 

Watoto Foundation

Winfried en Hugo zijn deze week zowel bezig geweest met het onderrichten van de leerkrachten als met het begeleiden van de praktijklessen bij de jongens. Naast de cultuurschok komen zij vooral beperkte technische kennis tegen. Ook de Engelse taal van enkeler docenten is gebrekkig. Gelukkig is er papier en potlood en kunnen we mbv. wat tekenwerk ook duidelijk maken wat we bedoelen. Kortom met een dosis geduld kom je er vanzelf. Bij Watoto zijn ze erg blij met ons omdat we ondanks de korte tijd die we er nu zijn. Ze zien dat we en vak beheersen wat  enorm wordt gewaardeerd!

Er is wel een afzuigsysteem bij de cirkelzaag, maar de blaast het stof gewoon naar buiten. We zijn inmiddels gestart met de bouw van een stofcycloon. Van een oude drum en een stuk plaat lukt het om  samen met de leraren en de jongens er een te bouwen. Het vraagt veel van ze gezien het feit dat dit niet recht toe recht aan is. Alles is rond en vraagt om enige handigheid met plaatstaal. Met de vele handen die we beschikbaar hebben is de cycloon nu gebouwd. Komende week zal in het teken staan van het plaatsen en aansluiten er van. Afgelopen week eveneens tekenles gegeven. Perspectief tekenen hebben ze nog nooit gedaan en dan gelijk een dobbelsteen tekenen ging maar net. De jongens zijn zeer leergierig en en enthousiast. Na de tekenles hebben we een plan gemaakt voor een 5 -tal verstekbakken. Met elkaar het hout uitzoeken en en er een mooie rechte plank van maken was geweldig. Aan het eind Van de week waren ze allemaal klaar en waren ze trots op hun geleverde werk. 

Wist je dat: 

Er hier 365 dagen per jaar koninginnemarkt wordt gehouden?
Je daarvoor dus niet naar de markt hoeft te gaan!
En als het dan echt marktdag is, je echt nergens meer kunt lopen ;)

Wij er niet omheen kunnen dat we mzungu (blanke buitenlanders) zijn. 
Kinderen als bijen op je af komen zodra je het schoolterrein betreedt: mzungu, mzungu!!
Vooral Marileen en Mieke met hun blonde lange haren een aantrekkelijkheid zijn. 

       In twee seconden tientallen kinderen in je haren zitten.

Vervoer per daladala een belevenis is. 
Wij deze dagelijks veel gebruiken om ergens te komen. 
Afhankelijk van chauffeur ben of snel of minder snel ter plaatse. We al verschillende Jos Verstappens als chauffeur hebben gehad en het in halen dan ook altijd goed afloopt. Het inhalen echt anders is als in Nederland. Degene die ingehaald  houd namelijk in als hij denkt dat inhaler het niet red. Zo wordt de afloop dus met elkaar altijd goed. 
Personen, dieren en materialen, alles gaat mee. 
Er minstens twintig mensen passen in een toyotabusje en dat je dan ook nog best mensen kunt inladen die kunnen staan(krom dan natuurlijk). 
Wij haast geen ambulances tegen komen of ongelukken zien
Dit ECHT een wonder is
Mensen hier erg in wonderen geloven.
Glorie to god en Gods Blessings hier alom gepredikt worden op alle deuren en auto's
Een Afrikaanse massage wordt gegeven als je in een safari jeep zit door de bush. Je rugklachten dan spontaan verholpen zijn ;(

Hier alle moslim en christelijke feestdagen public holiday dagen zijn. (Dat zouden we in Nederland ook kunnen doen ;) )
Wij dus minstens een dag per week extra vrij zijn ;)
Tanzania net Nederland is in de jaren 30. Alleen is er wel mobiele telefonie en overal WiFi.

ze in Tanzania twee keer per dag warm eten. 
Het eten vaak bestaat uit bonenprut met witte rijst of ungali(stevige mailpap die je met je handen moet eten ;( )
Wij wel erg boffen in ons gastgezin omdat de kok het erg leuk vindt als we helpen 
Wij afgelopen week daardoor spaghetti met tomatensaus en verse salade aten (mmmmmmmjammmie) zelfs zonder kaas en vlees of oregano oid was het goddelijk.
Ze hier niet echt groene kruiden kennen. Alleen gember, kaneel, kardemom, nootmuskaat en kruidnagel. Groeit hier overal. We missen het groen wel.
Wij vandaag voor het eerst sinds twee weken koffie met appelpie hebben genoten
Je namelijk Tanzaniaanse koffie echt moet afhouden ( nog erger dan Turkse koffie!!!)
Dit in een mzungu bar was ;)
Uit eten gaan hier een belevenis is. Het kost hier echt vier euro per dis en je kunt echt van alles bestellen. Het is nooit wat je verwacht!

als je geld gaat pinnen je voor 160 euro echt twee portemonnees nodig hebt omdat ze dat ivoor 400.000 shilling in briefjes van 5.000 uitbetalen. Tel maar uit hoe dik zo' n pak geld wordt ;)
De dala dala per rit 400 kost en dat is 16 euro  cent.

Paul en Hugo zijn dit weekend een Afrikaanse huttentocht aan het maken.

Zij beklimmen de mount meru .

Deze berg is 4565 mtr hoog en ligt echt in de achtertuin van ons huis. Ze gaan dit in drie dagen doen met gids, ranger, kok en dragers. Een heuse expeditie!

Wij zullen jullie volgende week over hun avonturen berichten.

Wij hebben diverse foto's gemaakt en posten deze zondag op de blog. Het is een schijntje van de indrukken die wij dagelijks opdoen. Maar toch, een kleine indruk vanuit Arusha, Afrika . Tot horens!