4.De busreis naar Peponi 27juli en verblijf daar tot 1-8

Om 5:45 uur ging de wekker om per taxi naar het centrale busstation te worden gebracht. Iedereen was keurig op tijd. Een busstation wat om 6 uur al bruist van allerhande activiteiten: Van kofferdragers, regelaars tot verkopers aan toe. We hadden via Shemeij al geregeld.

Het busvervoer moet je echt een dag van te voren regelen daar de reis zo'n 500km is en maar eenmaal per dag gaat. We waren een van de weinigen met zoveel bagage maar het ging ruimschoots in het ruim van deze grote touringcar. 

De reis ging langs allerhande dorpen waarbij er bij elke grote plaats etenswaar werd aangeboden in de vorm van koekjes, drinken, fruit, horloges, maïskolven enzovoorts. We hoefden alleen maar een raam open te doen. Je moet je wel bedenken dat we zo'n 2 meter hoger zaten als dat de verkopers stonden. Ze hadden hier heel creatief wel iets op bedacht. De rekken of dozen konden ze op onze hoogte brengen waarbij we uit konden zoeken wat we wilden om daarna af te rekenen. 

We waren maar wat blij dat de zon niet scheen deze reisdag want de temperatuur in de bus was zwetenswaardig. Na een reis van 10 uur komen we dan aan in Tanga (kustplaats). Hier worden we aller vriendelijkst door een aantal Tanzanianen naar het bookingskantoor van dezelfde busmaatschappij als waar we zo juist meegereisd hebben heen geleid. Zij regelen voor ons voor 120.000 schilling een rit naar Pangani wat zo'n 30km zuidwaarts ligt. We moeten echter naar Peponi beach resort wat gelukkig dichterbij ligt. Eenmaal onderweg blijkt weer hoe onze vrienden vooral behulpzaam waren met eigen belang. De gewone bus voor 18.000 totaal haalt ons in...........

Onze daladala is in verre staat van ontbinding. Het hulpje van de chauffeur zorgt ervoor dat de schuifdeur dicht blijft. Hij kijkt af toe eens naar buiten of we geen onderdelen verliezen. 

Bij aankomst op Peponi beach resort blijkt dat ze maar op een persoon hebben gerekend ondanks dat we al even geleden aangegeven hebben met 6 te komen. Afrika zou Afrika niet zijn als hier creatief mee om wordt gegaan en er een oplossing komt. Voor Marileen en Mieke wordt er in allerijl een klamboe op het voor dagelijks gebruik hang plateau gemaakt. Ook een matras, laken en kussen ontbreken er niet bij. Hugo en Paul zetten hun nieuwe tent op in het donker en pa en ma kunnen zo een gereed staande tent in. We gaan echter pas slapen als we de Indische Oceaan hebben gevoeld. Wat een heerlijke temperatuur van het water dat beloofd wat morgen. 

Na een heerlijke nacht en uitslapen tot 8:00uur volgt een heerlijk Engels ontbijt. Wat een schitterende locatie. Met elkaar langs het strand gelopen, schelpen zoeken en verbazen over de vele palmbomen en boten langs het strand. Ook de landkrabben zijn talrijk die als je er langs loopt direct in de aarde kruipen. Naast het zwemmen in zee is het zwembad ook een welkome aanvulling. Relaxen en tijd om de reislog bij te werken met alle indrukken en ervaringen die we de afgelopen dagen hebben  opgedaan. We vonden met elkaar dat we het verzadigingspunt van alle indrukken die we zo opgedaan hebben bereikt. Fijn dat we hier in totaal 5 nachten kunnen relaxen en bij kunnen tanken. We voelen ons allen als god in Afrika. Het moge duidelijk zijn dat de foto's getuigen van ons verschrikkelijk leven hier.

We genieten hier van de maaltijden in het restaurant. Echt voor twaalf euro heeft het hele gezin een geweldig ontbijt met alles erop en eraan. Na de bizarre prijzen in safariland zijn we zeker bereid om ons heerlijk te laten verzorgen.

(Zo wil Hugo altijd wel kamperen :)  )

Boodschappen doen, afwassen, de was doen. Het zal straks best weer wennen zijn na zes weken. Wij genieten dan ook als we hier proberen uit te leggen dat wij thuis een wasmachine en een vaatwasser hebben. Hier is het inzetten van machines niet economisch omdat de werkeloosheid dan nog sterker zou toenemen. Ze bewaken daarom met vijf personen de camping (15 plaatsen) en doen met vier personen het toilethokje. Er staan er dus altijd een paar stil. 

Dat wij in Nederland leven zonder personeel en met machines lijkt hier dus wel een utopie. 

Met alles wat wij hier doen/eten is investeren in een heel dorp dat hier met elkaar de toko runt. En niet onder leiding van een blanke ! Super Engels sprekend en echt Tanzaniaanse hartelijkheid.

Wij zijn er erg rouwig om dat we onze extra vakantiedag hier kunnen verblijven ;)

Zie verder de foto's in het Peponi mapje!