2.Lake Natron, Engaresero watervallen en de berg van god. 25 juli

Na een heerlijk ontbijt om 7:15uur met eieren, toast en verse ananassap vertrekken we opnieuw om 8:00uur naar ons volgend avontuur. We verlaten na enkele kilometer het asfalt voor een hobbeldebobbel weg. We gaan offroad rijden zoals dat ook hier heet. Het valt op dat we meer en meer masaaidorpjes tegenkomen en dat het landschap steeds minder groen wordt. Het wordt meer en meer woestijn waarin de Masaai met hun kuddes lopen. Onderweg zien we de berg van god opdoemen of zoals deze hier heet Ol Doinyo Lengai. Het is eigenlijk geen berg maar een vulkaan die in 1966 een euruptie heeft gehad. Er is toen veel vee van de Masaai omgekomen. Deze vulkaan wordt ook beklommen in 1 dag. Omdat de vulkaan nog steeds actief is mag er niet worden afgedaald in de krater. De temperaturen zijn daar zo rond de 60graden en is echt een moeras van lava. Levensgevaarlijk dus. 

Op de vraag van onze Paul om ook eens te rijden heeft de driver/gids Paul geen enkele moeite. Zo rijden we enige tijd waarbij het commentaar vanaf de achterbank verstomt en ook Hugo aan het rijden gaat. Het rijden op dergelijk wegdek is toch echt anders. Het rijden in zand lijkt wel water en als er al verharding is kun je maar beter snelheid maken. Het laat precies horen wat er los zit aan de auto om over het geluid aan je oren nog maar te zwijgen. Hugo rijdt tot dat we bij een oude, maar niet meer actieve, krater zijn. Deze is minstens 500mtr. in doorsnede en imposant om te zien. Helaas zien Johanneke, Marileen en Mieke er weinig van. De Masaai vrouwen en hun kinderen werpen zich met hun juwelen op hen neer. De oogst is dat we weer een aantal sieraden rijker zijn voor enkele dames in Nederland. Winfried rijdt vanaf de rustplaats totdat we worden ingehaald door een andere weggebruiker die nog al haast heeft. Helaas kan hij niet voorkomen dat hij ons met zijn achterkant net raakt. Ondanks dat hij doorrijdt stoppen wij toch even om te kijken wat de schade is. Op zich valt het wel mee maar is het voor onze driver voldoende reden om er achteraan te gaan. De Afrikaanse massage die we eerder hebben gehad valt er bij in het niet. We komen geregeld los uit onze zitting en gelukkig voor Johanneke heeft dit geen effect op haar rug. Het geeft ons allen wel weer een mooi avontuur. Vlak voor we bij de toegang tot masaailand zijn hebben we de chauffeur ingehaald. Na wat heen en en weer gesteggel blijkt degene die ons heeft ingehaald wel iets gevoeld te hebben. We houden ons buiten de discussie die onze driver met de andere voert. Wij genieten van het opstijgen van een flinging dokter actie hier midden in de woestijn. Nadat het "schadeformulier" is ingevuld (hahaha. Er wordt gewoon geldt door geschoven en een naam genoteerd. Zelfs foto's worden niet gemaakt. De toegang is geregeld voor Lake Natron en de watervallen . we staan in 10 min. bij onze eco-lodge. Hier krijgen we per tweetal een huisje toe gewezen. Net een boma, maar dan met bed.  Na de lunch op weg naar de Engaresero watervallen. De gids jet ons Satan met once bergschoenen en vraagt of we nite beter slippers aan kunnen doen. Hahaha. De Bergen in met slippers ......De weg erheen is al een groot gebeuren. De Masaai meisjes lopen met enkele van ons hand in hand om straks als we terug komen te hopen dat we wat sieraden van ze kopen of foto's gaan maken. Met 15min. worden we door onze Masaai gids door de rivier geleid. Het stroomt behoorlijk en gelukkig weet hij waar de stenen liggen. Het water is heerlijk van temperatuur en met zo'n 30-50cm. niet echt diep.

Onderweg klimmen, klauteren en doorwaden we de rivier tot we niet meer verder kunnen. Het eindpunt heeft een inmense waterval waar we al snel onderstaan om van te genieten. Onze gids nodigt ons uit om nog verder stroomopwaarts te zwemmen. Dat hoefde hij geen twee keer te zeggen en we blijven tot dat we er genoeg van hebben. De terugweg gaat moeiteloos en tegen de tijd dat we uit de kloof van de waterval zijn, zijn onze kleren droog. 

Het middag programma heeft nog meer in petto namelijk Lake Natron. Dit zoute meer is een echte verzamelplaats voor flamingo's. In het broedseizoen komen er hier meer dan 2 miljoen. Het water is dan nauwelijks zichtbaar en lijkt wel rosé. Zij eten hier met name de algen deze zorgen tevens voor de kleur die zij hebben. Na een wandel tocht met een prachtige zonsondergang keren we voor het echt donker wordt terug naar onze lodge. 

Onze  Masaai gids weet veel te vertellen en is erg behulpzaam. Het is bijzonder voor hem om met een familie op stap te zijn. Hij heeft ook veel verteld over de Masaai cultuur en hoe hij binnen zijn gezin de ruimte krijgt om te leren en te werken en niet te moeten huwelijken.  Osward. Hij is ruim twintig jaar

We spreken met ons gids/driver af dat we morgenochtend om 6 uur gereed staan om ook de zonsopgang mee te maken. Met deze gedachten gaan we naar ons diner waarmee we de dag afsluiten.

Zonsopgang Lake Natron en retour 

Arusha op 26juli 

6:00uur pikkedonker staat onze driver gereed om naar Lake Natron te rijden. Het heeft wel wat zo in het donker rijden. Onderweg komen we nog wat verbaasde giraffen tegen die zich gelukkig niet aan ons storen. Op het uitzichtpunt, (thanks to the 4x4 drie system!) wat nog wel even zoeken was. Er gloort dan al licht aan de horizon maar het is echter erg bewolkt en de zon laat op zich wachten. We zien beneden ons honderden baboon-apen met elkaar dollen en zich verplaatsen naar een groen gedeelte vlak bij het meer. Ook een kudde gnoes trekt voorbij. Op eens zie we een dier wat we nog niet eerder hebben gezien en tweetal moeder dromedarissen met jongen.

Die horen hier niet thuis blijkt. Ze krijgen echter wel alle ruimte en die nemen ze ook. Zo steken ze een gedeelte van de rivier over waarbij er een kameel struikelt. Omdat dit enige tijd duurt gaan Paul en Mieke er op af. Het blijkt dat een van de kamelen gewond is geraakt en wat ongelukkig ligt om weer op te staan. Nadat we van ons uitzichtpunt naar de kamelen zijn toe gereden kunnen we de gewonde kameel aanschouwen. Het beest voelt toch wat druk door onze aanwezigheid. Het helpt haar om te proberen op te staan. Na en minuut of 5 staat zij en zijn moeder en jong weer verenigd. Wij stappen in en gaan maar eens ontbijten want ons wacht een lange rit naar Arusha. 

Onze gids/driver heeft bedacht om een weg die hij lang geleden gereden heeft te nemen. Zo gezegd zo gedaan. Het werd een tocht vol stof en gehobbel. Veel onder constructie en echt of road! Na ruim 4 uur gehobbeld te hebben voelt asfalt als fluweel aan je gat en rug. Via ons gastgezin hebben we alle koffers gehaald. Enerzijds paste dit niet in de auto en anderzijds zat het stof echt overal in. Bij aankomst in ons hotel hielp het personeel ons om de tassen stofvrij te krijgen. Ook konden we het stof van ons zelf afwassen wat hard nodig was. Haar was touw! S'avonds gingen de kinderen hutspot eten bij het gastgezin en zijn wij een heerlijke pizza gaan eten in de stad. Om 21 u  lag iedereen vol van de indrukken te slapen.